26.04.2017 Sećanje na Gala Zablaćanskog i Boru Simića
Na današnji dan, pre dve godine, u pedesetoj godini života, preminuo je Slobodan Gale Zablaćanski - slikar iz Glušaca. Na inicijativu Narodne biblioteke “Janko Veselinović” Bogatić i mesne zajednice Glušci, tim povodom danas je u porti crkve svetih apostola Petra i Pavla održan parastos poznatom umetniku. Istovremeno, okupljeni su odali počast pesniku Borisavu Simiću, Gluščaninu koji je preminuo prošle godine.
Slobodan Zablaćanski - Gale, bio je jedan od najistaknutijih kulturnih pregalaca u opštini Bogatić. Slobodouman, pun duha, nasmejan i uvek spreman za šalu , za sve one koji su ga poznavali bio je oličenje života lišenog svih okova. Plenio je svojom duhovnošću. Istraživao je u nekoliko oblasti likovnog stvaralaštva, a bio je ekspert za vizantijsko slikarstvo. Usavršavao se na Hilandaru, a zbog poznavanja živopisa nagrađen je činom “Agio Zoografa”. Učestvovao je na prvoj slikarskoj koloniji u Sovljaku i imao vise samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Poslednjih godinu dana života pažnju domaće i svetske javnosti privukao je slikajući vinom, oživljavajući zaboravljenu renesansnu tehniku vinorela.
Gale je bio i jedan od dugogodišnjih saradnika pozorišta “Janko Veselinović”. Mina Šanković, Branislav Ković i Milenko Ljubinković, ispred amatera iz Bogatića, prisetili su se starog prijatelja i sa prisutnima podelili i stihove koje je ovaj umetnik najviše voleo. U porti crkve svetog Petra i Pavla okupljeni su bili u prilici da vide Galova dela, ali i slike njegovih kolega i saradnika Dragane Ergegovčević, Stojana Aničića i Dragana Đakovića.
Bora Simić, od milja Joja, rođen na Krstovdan 1929. godine, objavljivao je pesme pune četiri decenije, a šezdesetih godina, zajedno sa Dobricom Erićem, Darinkom Jevrić, Momčilom Pešićem, Vukosavom Andrić, Milenom Jovović i Srboljubom Mitićem biva zastupljen sa većim brojem pesama u antologijama i izborima pesama u redakciji Dragiše Vitoševića i dr Vladete Košutića, koje su pored srpskog štampane i na italijanskom, francuskom i španskom jeziku. To su antologije: Orfej među šljivama, Kragujevac, Cvetnik, Prosveta, Beograd, Rizničari zemlje, Čačak, Mačvanska lirika, Bogatić, Posavska lira, Brčko, Antologija pesama Šapčana i Podrinaca, Šabac, 1994. i Srpska seoska poezija (na francuskom u prevodu pesnikinje Fransoaz Han). U rukopisu je imao više poema i monodrama, a posebno mesto u poeziji Bore Simića pripada pesmi “Ispovest slepoj majci Ljubici”, u kojoj je pesnik iskazao i svoj bol zbog tužne majčine sudbine i gorčinu što u svom voljenom selu nikad nije bio dovoljno shvaćen.
Čitajući stihove Bore Simića glumci su oživeli i sećanje na ovog književnika, rođenog u Glušcima.
Inicijatori ovog skupa, zajedno sa crkvenom opštinom Glušci, složni su u ideji da se narednih godina nastavi sa ovakvim dešavanjima, na kojima će se čuvati od zaborava neizbrisivi trag koji su ova dva umetnika ostavili u voljenoj Mačvi, a i šire.
M.K
